Χρειάστηκαν 2 τόνοι πέτρας που μετέφεραν
13 νέα παιδιά για να σχηματίσουν την ελληνική σημαία που εδώ και λίγες
μέρες δεσπόζει περήφανη στο λόφο του Προφήτη Ηλία στο Ζάρκο.
Χωρίς κανένα χρηματικό ή άλλο κίνητρο,
13 παιδιά του χωριού μεταφέρανε 75 σακιά πέτρας στην πλαγιά του λόφου
του προφήτη Ηλία. Με τους 2 τόνους πέτρας κάλυψαν 25 τετραγωνικά της
πλαγιάς και χρωματίζοντας τες έφτιαξαν την ελληνική σημαία. Όι πέτρες
αυτές είχανε περισσέψει από την κατασκευή των 2 στρατοπέδων του χωριού
που κατασκευάστηκαν μισό αιώνα πριν.
Οι νέοι που συμμετείχαν
Οι νέοι που συμμετείχαν είναι:
Βούλγαρης Αναστάσιος
Νικατσιός Σταμάτιος
Μητρουλιάς Παναγιώτης
Μουράτης Αλέξανδρος και Θεόφιλος
Κουκούδας Δημήτριος
Αγναντής Νικόλαος
Βαρελάς Χρήστος
Ντόντης Βαγγέλης
Αμπλιανήτης Χρήστος
Καματσέλος Κυριάκος και Σταμάτιος (ο οποίος συνέλαβε και την ιδέα)
Το στέμμα
Για την ιστορία θα θέλαμε να
υπενθυμίσουμε πως επί βασιλείας στην πλαγιά του βουνού «Κοκκιναδάκι»,
υπήρχε ένα στέμμα που έφτιαξαν και συντηρούσαν οι φαντάροι των
στρατοπέδων. Ηταν ένας κυκλικός τοίχος μικρού ύψους αλλά μεγάλης
διαμέτρου που διατηρήθηκε εως τη χούντα. Τότε με ανώτερη διαταγή το
στέμμα διαλύθηκε και τη θέση τουπήραν τα γράμματα 21 ΑΠΡΙΛΙΌΥ. Με το
τέλος της χούντας το στρατόπεδο έκλεισε και τα γράμματα χάθηκαν…εως τις
17 ΑΥΓΌΥΣΤΌΥ 2016 όπου μακριά από κάθε πολιτική καθοδήγηση η εθνική μας
σημαία πήρε τα ινία.
Τι λέει ο εμπνευστής
Ο εμπνευστής της όλης ιδέας Σταμάτης Καματσέλος αναφέρει στο blog του τα ακόλουθα:
Όπως πλέον οι περισσότεροι θα γνωρίζετε,
στην πλαγιά του χωριού μας δεσπόζει η εθνική μας σημαία. Την θαυμάσαμε
από την ανάρτηση μας στη σελίδα μας στο facebook που
ταξίδεψε σε όλη τη χώρα και καταλάβαμε όλοι μας πως όταν οι Έλληνες μονοιάζουν , τότε μεγαλουργούν.
Χωρίς κανένα χρηματικό ή άλλο κίνητρο,
13 παιδιά του χωριού (από τα πολλά που ρωτήθηκαν) μεταφέρανε 75 σακιά
πέτρας στην πλαγιά του λόφου του προφήτη Ηλία. Με τους 2 τόνους πέτρας
καλύψαμε 25 τετραγωνικά της πλαγιάς και χρωματίζοντας τες φτιάξαμε την
ελληνική σημαία.
Όι πέτρες αυτές είχανε περισσέψει από
την κατασκευή των 2 στρατοπέδων του χωριού που κατασκευάστηκαν μισό
αιώνα πριν. Δεν ήταν εύκολο και ας φαίνεται μικρό με το μάτι! Το
φτιάξαμε βάζοντας πλάτη, μια λέξη που έχει ξεχαστεί από τη γενιά μας.
Για την ιστορία θα θέλαμε να
υπενθυμίσουμε πως επί βασιλείας στην πλαγιά του βουνού «Κοκκιναδάκι»,
υπήρχε ένα στέμμα που έφτιαξαν και συντηρούσαν οι φαντάροι των
στρατοπέδων. Ηταν ένας κυκλικός τοίχος μικρού ύψους αλλά μεγάλης
διαμέτρου που διατηρήθηκε εως τη χούντα. Τότε με ανώτερη διαταγή το
στέμμα διαλύθηκε και τη θέση τουπήραν τα γράμματα 21 ΑΠΡΙΛΙΌΥ. Με το
τέλος της χούντας το στρατόπεδο έκλεισε και τα γράμματα χάθηκαν…εως τις
17 ΑΥΓΌΥΣΤΌΥ 2016 όπου μακριά από κάθε πολιτική καθοδήγηση η εθνική μας
σημαία πήρε τα ινία.
Στο σημείο αυτό θα ήταν ορθό να ευχαριστήσουμε τους εξής νέους που έκαναν τον κόπο αυτό:
Βούλγαρης Αναστάσιος
Νικατσιός Σταμάτιος
Μητρουλιάς Παναγιώτης
Μουράτης Αλέξανδρος και Θεόφιλος
Κουκούδας Δημήτριος
Αγναντής Νικόλαος
Βαρελάς Χρήστος
Ντόντης Βαγγέλης
Αμπλιανήτης Χρήστος
Καματσέλος Κυριάκος και Σταμάτιος.
Την ιδέα συνέλλαβα εγώ, ο τελευταίος
εξ’αυτών, αλλά χωρίς την βοήθεια των υπολοίπων θα είχαμε μείνει και πάλι
στα λόγια…όπως συνηθίζεται στη χώρα μας.
Τέλος, ένα θέμα που θέλαμε να συζητηθεί
και να κατανοηθεί, είναι η διαφορά μεταξύ εθνικισμού και εθνισμού. Και
πιστέψτε μας, κανείς δεν ήταν εθνικιστής αλλά όλοι Έλληνες.Το γεγονός
ότι δεν ανεμίζει συχνά στα μπαλκόνια μας η ελληνική σημαία, παρά μόνο
μια μέρα πριν και μία μετά των εθνικών εορτών είναι αρκετά δυσάρεστο για
μας και ευχάριστο για κάποιους ξένους! <<Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Έλλήνων τα ιερά>> και εμείς λέμε ψυθιριστά καμιά φορά ότι η
σημαία είναι ένδειξη εθνικισμού! ΛΑΘΌΣ ΜΑΣ. Έίναι μια ένδειξη εθνισμού
καθώς προωθεί την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης χωρίς να δείχνει
περιφρόνιση απέναντι στην ιστορία και την ταυτότητα άλλων εθνών.
Προσωπικά ως συντάκτης θα ήθελα να σας δώσω να καταλάβετε πως δεν
χρειάζεται να γίνουμε ούτε Έυρωπαίοι, ούτε Ρώσοι, ούτε Αμερικάνοι. Πρώτα
πρέπει να είμαστε ΈΛΛΗΝΈΣ και μετά ότι ορίζει η εκάστοτε κοινωνία…
Γράφει ο Σταμάτης Καματσέλος
