Καλησπέρα είμαι Υπολοχαγός σε Μονάδα Ταξιαρχίας του Έβρου. Παρακολουθώ τελευταία κάποιες επιστολές που στέλνουν κάποιοι ΕΠΟΠ και στρ...
Καλησπέρα είμαι Υπολοχαγός σε Μονάδα Ταξιαρχίας του Έβρου. Παρακολουθώ
τελευταία κάποιες επιστολές που στέλνουν κάποιοι ΕΠΟΠ και στρατιώτες από διάφορα μέρη και χαίρομαι που τα παιδιά δεν κοιμόνται σε ύπνο
δικαίου αλλά προβληματίζονται για το κάθε τι που βλέπουν παράτυπο
(θέματα δικαιώματος σιττισης, θέρμανσης). Όλοι είμαστε με το μέρος τους
αλλά λόγω βαθμού και θέσης δεν μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη διοτι όπως
γνωρίζετε κάθε γνώμη στο στρατο που ''εκθέτει'' τον προιστάμμενο γίνεται
αιτία για την άτυπη τιμωρία μας...
(υπηρεσίες σε μερες που εχουμε ζητήσει
άδεια, συμμετοχή σε εκπαίδευση ως εκπαιδευτες την ημερομηνία που ζητάμε
άδεια προκειμμένου να μην την πάρουμε προφασιζόμενοι υπηρεσιακούς
λόγους). Εγώ πέρνοντας το βήμα θα ήθελα να εκφράσω το παράπονο μου από εδώ. Είμαστε στον Έβρο και είμαστε σε ετοιμότητα για την υπεράσπιση της πατρίδας όταν αυτή μας το ζητήσει γιατί αυτό είναι το καθήκον μας. Είμαστε μακριά από τις οικογένειες μας οι οποίες σε πολλόυς από εμάς αντιμετωπίζουν προβλήματα ( άνεργοι γονείς και αδέλφια, ασθένειες γονέων) αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα για εμάς αφού η αποστολή μας σαν στρατος είναι συγκεκριμμένη.
Κάθε μήνα εισπράτουμε το επίδομα παραμεθορίου το οποίο είναι μεγάλο βοήθημα για εμάς ειδικά τώρα το χειμώνα που οι καιρικές συνθήκες είναι αντίξοες. Το επίδομα αυτό καταβάλλεται με τη λήξη του μήνα αφού έχουν υπηρετηθει οι μέρες στην μονάδα. Παρόλα αυτά εδώ και περίπου ένα χρόνο μας καταβάλλεται το ποσό μετά το πέρας του μήνα, δηλαδή με καθυστέρηση. Αυτό μας εκθέτει ώς προς το κοινωνικό σύνολο γιατί ο διαχειριστής παράδειγμα της πολυκατοικίας έχει απαίτηση για την είσπραξη των κοινοχρήστων και λογικό είναι να μην τον ενδιαφέρει αν η υπηρεσία μας έχει πληρώσει. Προσωπικά έχω 3 παιδιά και όπως καταλαβένετε είμαι υποχρεωμμένος να τους παρέχω όλα τα βασικά αφού η επιλογή να ερθουν στον κόσμο ήταν δική μου και όχι δική τους, κανείς νομίζω δεν θέλει να έρθει στη θέση να ζητήσει το παιδί του μια σοκολάτα και να βρεθεί στη δύσκολη θέση να αρνηθεί. Με το μισθό και με τεράστιες οικονομικές αλχημείες προσπαθούμε να βγάλουμε εις πέρας τις βασικές οικογενειακες ανάγκες αλλά κάποιες φορές αποδεικνείεται οτι είναι αδύνατον (ειδικά μετά τις τελευταίες περικοπές ) αφού μέσα στον οικογενειακό προυπολογισμό μας υπολογίζουμε και το επίδομα που σας ανέφερα ότι πέρνουμε αφού περάσει ο μήνας (αφήνοντας φυσικά απλήρωτα κοινόχρηστα και λοιπους λογαριασόύς προκειμενου να μπορέσουμε να έχουμε τα βασικά είδη διατροφής φάρμακα παιδιων, ηλεκτρικό ρευμα , νερό καθώς και την πληρωμή του ενοικίου αφού ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος που μένω έχει και αυτός οικογένεια και τρέχουν και σε αυτόν ανάλογες υποχρεώσεις και σκευτομενος δεν στερώ σε αυτον τον άνθρωπο χρήματα διοτι βιώνω το πόσο δύσκολο είναι να στερήσαι χρήματα τα οποία εχεις για τα προς το ζην της οικογενειας σου).
Καλό είναι να υπάρξει μιά ευαισθητοποίηση και να υπάρξει κάποια λύση στο πρόβλημα αυτό προκειμμένου να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις βασικές μας ανάγκες και να μην εκτειθέμμεθα (αφού τα χρήματα που καθυστερούμε να πάρουμε καθυστερούμε και εμείς με τη σειρά μας να τα καταβάλουμε εκεί που έχουμε προυπολογίσει).
Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου για την τόσο έγκαιρη ενημέρωση που προσφέρετε , καθως και για την προσπάθειά σας για προβόλή κοινωνικών προβλημάτων.
Σας Ευχαριστω
