Επιθεωρήσεις στο Στράτευμα: Χαμένος χρόνος

Είναι γνωστό σε όποιον έχει υπηρετήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις είτε ως στέλεχος είτε ως οπλίτης θητείας ότι οι επιθεωρήσεις ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών Διοικήσεων και Σχηματισμών – ιδίως στον Ελληνικό Στρατό – αποτελούν μέρος του προγράμματος λειτουργίας των μονάδων καθώς επίσης και ένα «αναπόσπαστο» τμήμα της στρατιωτικής ζωής.

Επισήμως η σκοπιμότητα μιας «στρατηγικής» -όπως αποκαλείται- επιθεώρησης είναι η διαπίστωση του επιπέδου της «επιχειρησιακής ετοιμότητας» του Σχηματισμού, του «ηθικού» του προσωπικού και της «λειτουργικότητας» των οπλικών συστημάτων. Για το λόγο αυτό η μονάδα που θα δεχτεί την επιθεώρηση τίθεται κυριολεκτικά σε «συναγερμό». Άλλες φορές έχοντας την πολυτέλεια μιας προγραμματισμένης «επίσκεψης» και άλλες φορές με ελάχιστη χρονική προειδοποίηση.

Η προετοιμασία για μια τέτοια διαδικασία – μόνο απλή υπόθεση δεν είναι – καθώς περιλαμβάνει την καθολική εμπλοκή ολόκληρου του προσωπικού προκειμένου τα πάντα να είναι άψογα για την ημερομηνία διεξαγωγής της επιθεώρησης. Η διαδικασία προβλέπει ότι όλες οι κτηριακές εγκαταστάσεις, οι περιβάλλοντες χώροι, τα οχήματα και τα οπλικά συστήματα μιας μονάδας θα πρέπει να είναι σε «κατάσταση επιθεώρησης».

Αυτό σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει την έναρξη ενός «αγώνα δρόμου» για το προσωπικό ώστε τα πάντα να καθαριστούν και να γυαλιστούν, ενώ ισχύει το γνωστό ρητό «ότι δεν γυαλίζεται βάφεται».

Μέχρι εδώ θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι πρόκειται για μια καθιερωμένη και εν πολλοίς «παραδοσιακή» διαδικασία που συμβάλει στην διατήρηση εγκαταστάσεων και υλικού τα οποία σε οποιοδήποτε σοβαρό στράτευμα θα πρέπει να βρίσκονται σε άριστη κατάσταση. Όμως στην ελληνική πραγματικότητα, οι όποιες άλλες ομοιότητες με το ορθολογικό πλαίσιο σκοπιμότητας τελειώνουν εδώ..

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ

Η διαδικασία των «επισκέψεων» και «επιθεωρήσεων» έχει μετεξελιχθεί σε μια διαδικασία αυτοσκοπού όπου το προσωπικό παύει να ασχολείται με οτιδήποτε έχει να κάνει με εκπαίδευση και αφοσιώνεται σε εργασίες συντήρησης – αποκατάστασης και πάσης άλλης φύσεως αντικείμενα που ουδεμία σχέση έχουν με το επιχειρησιακό αντικείμενο της μονάδας στην οποία υπηρετούν.

Σε πολλές περιπτώσεις οι υποχρεώσεις αυτές λειτουργούν εις βάρος της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας καθώς οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα εν όψει «στρατηγικής επιθεώρησης – επίσκεψης» πρακτικά σταματάει.

Επιπλέον έχει διαπιστωθεί ότι σε ορισμένες χρονικές συγκυρίες, ο ρυθμός των επισκέψεων ακόμη και σε μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων (συνήθως αυτές που βρίσκονται κοντά στην πρωτεύουσα) εντείνεται με αποτέλεσμα ότι αφορά επιχειρησιακή εκπαίδευση να πηγαίνει «περίπατο» χάριν της προετοιμασίας για την επιθεώρηση των τμημάτων από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, η οποία θέλει να διαπιστώσει το «υψηλό αξιόμαχο».

Αυτό λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα και σε ότι αφορά την επιχειρησιακή ετοιμότητα της μονάδας καθώς η καταπόνηση του προσωπικού σε παράταιρα καθήκοντα επιφέρει σταδιακά μείωση ενδιαφέροντος και τελικά φθορά του ηθικού.

Και αυτό διότι ο στρατιώτης δεν μπορεί να διακρίνει ποιο είναι το όφελος από τον κόπο που καλείται να καταβάλει ουσιαστικά προς «τέρψιν κάποιων απρόσωπων υψηλόβαθμων» που θα κάνουν ένα γρήγορο πέρασμα μέσα σε ένα πρωινό. Και μάλιστα ορισμένες φορές το πέρασμα αυτό μπορεί να είναι όχι απλώς γρήγορο αλλά... ταχύτατο. Γεγονός που αναιρεί την όποια σκοπιμότητα επίπονης και πολυήμερης προετοιμασίας η οποία πρακτικά δεν έχει κανέναν αντίκρισμα αφού δεν θα φανεί πουθενά.

Για να είμαστε και απόλυτα ειλικρινείς η άποψη αυτή δεν απέχει μακράν από την αλήθεια αφού οι – πάσης φύσεως -στρατηγικές επιθεωρήσεις – επισκέψεις, ελάχιστα μπορούν να προσφέρουν στην εξακρίβωση της επιχειρησιακής ετοιμότητας καθώς δεν περιλαμβάνουν καμία ουσιαστική αξιολόγηση πέραν μιας γρήγορης «ματιάς» που θα ρίξει ο αξιωματικός που διενεργεί την επιθεώρηση και των όποιων παρατηρήσεων θα κάνει επί τόπου.

Επιπλέον μια τέτοια επίσκεψη τείνει στις μέρες μας να εξελιχτεί και σε «είδηση» η οποία προβάλλεται ως «γεγονός ύψιστης σημασίας», ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η εξέλιξη προϋποθέτει αλλαγή νοοτροπίας και αυτός είναι ένας τομέας που ο ΕΣ δεν τα πάει ιδιαίτερα καλά.. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το σύστημα είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί να παρακαμφθεί εύκολα ενώ η πλήρης έλλειψη εμπειρίας σε πραγματικές επιχειρήσεις, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση όπου όλα φαίνεται ότι λειτουργούν «άψογα» στο πλαίσιο μιας «εικονικής» πραγματικότητας. Ελάχιστες είναι οι ευκαιρίες για ρεαλιστική εκπαίδευση σε πεδία βολών με δυνάμεις «ερυθρής» απεικόνισης και μονάδες ελιγμού που εξασκούν τακτικές σε ρεαλιστικές συνθήκες.

Κατά συνέπεια η επίμονη προσκόλληση σε τυποποιημένες διαδικασίες, είναι η αιτία που η μετεξέλιξη κρίσιμους τομείς καθυστερεί χαρακτηριστικά..

Η ουσία δεν βρίσκεται στην στατική επιθεώρηση μονάδων όπως αυτή διεξάγεται με κριτήρια της δεκαετίας του 70. Σκοπός είναι οι μονάδες να αξιολογούνται στο πεδίο με γνώμονα όχι το πόσο «ευπαρουσίαστες» ή «προβλεπόμενες» είναι, αλλά με βάση τις επιδόσεις στο επιχειρησιακό τους αντικείμενο.

(thinknews.gr 11/07/2017 – ΑΓΙΣ ΑΓΗΣΙΛΑΟΥ)

ΠΗΓΗ: http://www.enoplos.com/2017/07/blog-post_705.html