ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ: ΚΙ’ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Είναι γνωστό ότι εδώ και τουλάχιστον επτά χρόνια οι Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίζουν, όπως άλλωστε και όλοι οι επιμέρους τομείς τη δημόσιας ζωής της χώρας, σοβαρό πρόβλημα έλλειψης οικονομικών πόρων. Για τις Ένοπλες Δυνάμεις αυτό πρακτικά σημαίνει αδυναμία προμήθειας νέων οπλικών συστημάτων.

​Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη περίπτωση κράτους που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα έχει άμεσες και πιεστικές εξοπλιστικές ανάγκες. Με τα σημερινά δεδομένα η χώρα δεν θα είναι σε θέση να εκπονήσει κάποιο ολοκληρωμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα, στο πρότυπο των περασμένων ΕΜΠΑΕ, πριν από το 2020 στην καλύτερη των περιπτώσεων (οι περισσότερες εκτιμήσεις μιλούν για το 2025 και μετά!).

​Η αδυναμία υλοποίησης δαπανηρών εξοπλιστικών προγραμμάτων επιτρέπει στην Ελλάδα να ασκήσει «αμυντική πολιτική» σε άλλους τομείς: Τη νομοθεσία, τη δομή και την οργάνωση, αλλά και τον εκσυγχρονισμό των διαθέσιμων μέσων. Μια γενναία μεταρρύθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων σήμερα θα επιτρέψει την καλύτερη και ταχύτερη εξοικείωση των μελλοντικών οπλικών συστημάτων οψέποτε και αν έρθουν.

​Τώρα είναι μια χρυσή ευκαιρία να αξιολογηθεί και να εκσυγχρονιστεί το νομικό πλαίσιο που διέπει τους ένστολους και το πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων με την Υπηρεσία, δηλαδή οι κανονισμοί εσωτερικής λειτουργίας του στρατεύματος. Διατάξεις και πρόνοιες απαρχαιωμένες χωρίς ουσιαστική εφαρμογή σήμερα το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν σύγχυση στην ιεραρχία, να επιβαρύνουν την γραφειοκρατία και να αυξάνουν, χωρίς λόγο και με κόστος, την εκτέλεση των διατεταγμένων υπηρεσιών και των διαδικασιών διεκπεραίωσης.

​Σε επίπεδο οργάνωσης και δομής η ιεραρχία των Ενόπλων Δυνάμεων έχει μια χρυσή ευκαιρία να αναδιοργανώσει τη δομή δυνάμεων σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις άμυνας της χώρας. Έτσι όταν έρθει η ώρα για νέους εξοπλισμούς η δομές θα προϋπάρχουν, ενώ η νέα οργάνωση θα μπορεί να υποστηρίξει την ταχεία ενσωμάτωση και εξοικείωση των νέων οπλικών συστημάτων στο αμυντικό πλέγμα του στρατεύματος. Ας θυμηθούμε τι έγινε μετά τα Ίμια όταν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αναδιοργανώθηκαν σε μεγάλο βαθμό, αλλά κάτω από πίεση, με αποτέλεσμα πολλές αλλαγές στην δομή και την οργάνωση του στρατεύματος τελικά δεν προχώρησαν (και για πολιτικούς και τοπικιστικούς λόγους). Σήμερα όμως που δεν υπάρχουν στον ορίζοντα εξοπλιστικά προγράμματα είναι μια καλή ευκαιρία να αξιολογηθεί και να αλλαγή η οργάνωση και η δομή των Ενόπλων Δυνάμεων προς όφελος της εθνικής άμυνας και του αμυντικού προϋπολογισμού.

​Στον τομέα του υλικού η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική λύση είναι αυτή της προμήθειας μεταχειρισμένου υλικού από συμμαχικές χώρες ή, εάν εφόσον συμφέρει οικονομικά, ο εκσυγχρονισμός όσων εν υπηρεσία οπλικών συστημάτων έχουν τέτοιες δυνατότητες, σε συνδυασμό με τη σχεδίαση και εφαρμογή προγραμμάτων υποστήριξης των εν υπηρεσία οπλικών συστημάτων (Follow–On Support). Είναι αδιανόητο να υπάρχουν σε υπηρεσία στο ελληνικό οπλοστάσιο σύγχρονα οπλικά συστήματα να και παραμένουν ακίνητα ή καθηλωμένα λόγω έλλειψης αναλώσιμων και ανταλλακτικών!

​Δεν υποστηρίζουμε βέβαια ότι όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις και τα όποια πιθανά προγράμματα εκσυγχρονισμού δεν απαιτούν οικονομική δαπάνη. Ωστόσο, με σωστό και μακροχρόνιο σχεδιασμό, σε συνδυασμό με τα διάφορα προγράμματα αμυντικής συνεργασίας, που υφίστανται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ή των ΗΠΑ. Η χώρα μας θα μπορούσε με σχετικά χαμηλό κόστος να αναβαθμίσει σημαντικά τη μαχητική της ισχύ και να εξισορροπήσει εν μέρει την τουρκική εξοπλιστική «καταιγίδα».

ΠΗΓΗ: https://www.thinknews.gr/defence/ikonomiki-krisi-ke-enoples-dynamis-ki-omos-yparchoun-efkeries/