Διονύσης Βοργιάς
Με μικρή συμμετοχή και χωρίς επίσημες δηλώσεις, πραγματοποιήθηκε η έπαρση της ιστορικής σημαίας της πόλης, από τον δήμαρχο Κομοτηνής Γιώργο Πετρίδη, το πρωί της Παρασκευής 12 Μαΐου. Οι εκδηλώσεις για τα Ελευθέρια Θράκης 2017 κορυφώνονται το διήμερο 13-14 Μαΐου, όπως είθισται κάθε χρόνο. Χρόνια πολλά Κομοτηνή!
Χθες το πρωί, οι εκδηλώσεις μνήμης ξεκίνησαν στις 8:00, όταν πραγματοποιήθηκε επίσημη έπαρση της σημαίας στο χώρο του ηρώου της πόλης, με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής της XXI ΤΘΤ και τιμητικού στρατιωτικού αγήματος με μέριμνα του ΑΔΦΚ. Στη συνέχεια, περί τις 10:50 η ιστορική σημαία ξεκίνησε το μικρό της "ταξίδι" από το δημαρχείο στο ηρώο. Στα χέρια των γυναικών του Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής, του πιο ιστορικού συλλόγου της περιοχής, παρουσία αρχών και με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής της XXI ΤΘΤ και τιμητικού στρατιωτικού αγήματος με μέριμνα του ΑΔΦΚ, η ιστορική σημαία "παρέλασε" μέχρι το ηρώο. Εκεί, έγινε η επίσημη έπαρσή της από τον κ. Πετρίδη, ενώ στη συνέχεια διενεργήθηκε επιμνημόσυνη δέηση, από τον μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κκ. Παντελεήμονα στον ίδιο χώρο.
Έπειτα, κατατέθηκαν στεφάνια από τον σύλλογο εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης "Οι τρεις Ιεράρχες", από σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μέσω των μαθητών, από το σώμα Ελλήνων προσκόπων, και από τον σύλλογο Ηπειρωτών Νομού Ροδόπης "Άγιος Γεώργιος". Η σημαία κυμάτιζε στον ουρανό, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, και ο εθνικός ύμνος σήμανε το πέρας της τελετής.
Αρνητικά σχολιάστηκε η μικρή προσέλευση από πλευράς επισήμων καθώς, όπως προδίδουν οι εικόνες, στην πρώτη σειρά ήταν μόνο ο Γιώργος Πετρίδης, ο οποίος παρόλα αυτά δεν έκανε επίσημη δήλωση, παρά την ιστορική σημασία της ημέρας, όμως εξήγησε ότι θα υπάρξει στην παρέλαση της Κυριακής. Βεβαίως, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του καθενός πολλές φορές μπορούν να σταθούν ανυπέρβλητο εμπόδιο, όμως η παρουσία των ανθρώπων του τόπου μας, έστω και δια αντιπροσώπων, σε τόσο σημαίνουσες μέρες, θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη.
Περί ιστορίας...
Την σημαία φιλοτέχνησαν μέσα σε μια νύχτα οι κυρίες και δεσποινίδες της Φιλόπτωχου Αδελφότητας, για να κυματίσει ως εθνικό σύμβολο στην πόλη, ύστερα από 550 χρόνια τουρκικής κατάκτησης, στην πρώτη απελευθέρωσή της, στις 14 Ιουλίου 1913. Η ημερομηνία αυτή έχει κεντηθεί με λευκή μετάξινη κλωστή πάνω στη σημαία, η οποία έμελλε από τότε να ακολουθήσει τις περιπέτειες των κατοίκων της Κομοτηνής. Προ της βουλγαρικής καθόδου που ακολούθησε, ο κρητικός λοχίας Γ. Παπαηλιάκης διασώζει την σημαία και την μεταφέρει στην Κρήτη, όπου θα παραμείνει κρυμμένη για επτά χρόνια και μόνο μετά την οριστική απελευθέρωση της 14ης Μαΐου 1920, θα αποσταλεί στον δήμαρχο Κομοτηνής, Απόστολο Σούζα. Τότε προστέθηκαν πάνω στο μαρτυρικό της σώμα δύο νέες ημερομηνίες, η 19η Αυγούστου 1913, όταν τα ελληνικά στρατεύματα, κατ΄ επιταγήν της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, εγκατέλειψαν την πόλη, και η 14η Μαΐου 1920, οπότε και έπνευσε οριστικά ο άνεμος της ελευθερίας.
Η επίσκεψη του εθνάρχη και η ελευθέρωση της Θράκης Ελευθερίου Βενιζέλου στην Κομοτηνή, αποθανατίστηκε με τη νέα ημερομηνία που κεντήθηκε πάνω της: 8 Μαΐου 1930. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η σημαία μεταφέρθηκε από τον Κομοτηναίο Ν. Μακαρώνη στην Θεσσαλονίκη και έμεινε κρυμμένη στο εσωτερικό ενός ξηλωμένου στρώματος. Αλλά σύντομα επρόκειτο να κεντηθεί και νέα ημερομηνία ελευθερίας, η 9η Σεπτεμβρίου 1944.
Η ιστορική σημαία, παρασημοφορήθηκε στις 24 Μαρτίου 1946 και θεωρείται πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα εθνικά κειμήλια της Κομοτηνής. Σήμερα φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα Ελευθέρια ...της ιστορικής μνήμης!
Διονύσης Βοργιάς
Με μικρή συμμετοχή και χωρίς επίσημες δηλώσεις, πραγματοποιήθηκε η έπαρση της ιστορικής σημαίας της πόλης, από τον δήμαρχο Κομοτηνής Γιώργο Πετρίδη, το πρωί της Παρασκευής 12 Μαΐου. Οι εκδηλώσεις για τα Ελευθέρια Θράκης 2017 κορυφώνονται το διήμερο 13-14 Μαΐου, όπως είθισται κάθε χρόνο. Χρόνια πολλά Κομοτηνή!
Χθες το πρωί, οι εκδηλώσεις μνήμης ξεκίνησαν στις 8:00, όταν πραγματοποιήθηκε επίσημη έπαρση της σημαίας στο χώρο του ηρώου της πόλης, με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής της XXI ΤΘΤ και τιμητικού στρατιωτικού αγήματος με μέριμνα του ΑΔΦΚ. Στη συνέχεια, περί τις 10:50 η ιστορική σημαία ξεκίνησε το μικρό της "ταξίδι" από το δημαρχείο στο ηρώο. Στα χέρια των γυναικών του Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής, του πιο ιστορικού συλλόγου της περιοχής, παρουσία αρχών και με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής της XXI ΤΘΤ και τιμητικού στρατιωτικού αγήματος με μέριμνα του ΑΔΦΚ, η ιστορική σημαία "παρέλασε" μέχρι το ηρώο. Εκεί, έγινε η επίσημη έπαρσή της από τον κ. Πετρίδη, ενώ στη συνέχεια διενεργήθηκε επιμνημόσυνη δέηση, από τον μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κκ. Παντελεήμονα στον ίδιο χώρο.
Έπειτα, κατατέθηκαν στεφάνια από τον σύλλογο εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης "Οι τρεις Ιεράρχες", από σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μέσω των μαθητών, από το σώμα Ελλήνων προσκόπων, και από τον σύλλογο Ηπειρωτών Νομού Ροδόπης "Άγιος Γεώργιος". Η σημαία κυμάτιζε στον ουρανό, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, και ο εθνικός ύμνος σήμανε το πέρας της τελετής.
Αρνητικά σχολιάστηκε η μικρή προσέλευση από πλευράς επισήμων καθώς, όπως προδίδουν οι εικόνες, στην πρώτη σειρά ήταν μόνο ο Γιώργος Πετρίδης, ο οποίος παρόλα αυτά δεν έκανε επίσημη δήλωση, παρά την ιστορική σημασία της ημέρας, όμως εξήγησε ότι θα υπάρξει στην παρέλαση της Κυριακής. Βεβαίως, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του καθενός πολλές φορές μπορούν να σταθούν ανυπέρβλητο εμπόδιο, όμως η παρουσία των ανθρώπων του τόπου μας, έστω και δια αντιπροσώπων, σε τόσο σημαίνουσες μέρες, θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη.
Περί ιστορίας...
Την σημαία φιλοτέχνησαν μέσα σε μια νύχτα οι κυρίες και δεσποινίδες της Φιλόπτωχου Αδελφότητας, για να κυματίσει ως εθνικό σύμβολο στην πόλη, ύστερα από 550 χρόνια τουρκικής κατάκτησης, στην πρώτη απελευθέρωσή της, στις 14 Ιουλίου 1913. Η ημερομηνία αυτή έχει κεντηθεί με λευκή μετάξινη κλωστή πάνω στη σημαία, η οποία έμελλε από τότε να ακολουθήσει τις περιπέτειες των κατοίκων της Κομοτηνής. Προ της βουλγαρικής καθόδου που ακολούθησε, ο κρητικός λοχίας Γ. Παπαηλιάκης διασώζει την σημαία και την μεταφέρει στην Κρήτη, όπου θα παραμείνει κρυμμένη για επτά χρόνια και μόνο μετά την οριστική απελευθέρωση της 14ης Μαΐου 1920, θα αποσταλεί στον δήμαρχο Κομοτηνής, Απόστολο Σούζα. Τότε προστέθηκαν πάνω στο μαρτυρικό της σώμα δύο νέες ημερομηνίες, η 19η Αυγούστου 1913, όταν τα ελληνικά στρατεύματα, κατ΄ επιταγήν της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, εγκατέλειψαν την πόλη, και η 14η Μαΐου 1920, οπότε και έπνευσε οριστικά ο άνεμος της ελευθερίας.
Η επίσκεψη του εθνάρχη και η ελευθέρωση της Θράκης Ελευθερίου Βενιζέλου στην Κομοτηνή, αποθανατίστηκε με τη νέα ημερομηνία που κεντήθηκε πάνω της: 8 Μαΐου 1930. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η σημαία μεταφέρθηκε από τον Κομοτηναίο Ν. Μακαρώνη στην Θεσσαλονίκη και έμεινε κρυμμένη στο εσωτερικό ενός ξηλωμένου στρώματος. Αλλά σύντομα επρόκειτο να κεντηθεί και νέα ημερομηνία ελευθερίας, η 9η Σεπτεμβρίου 1944.
Η ιστορική σημαία, παρασημοφορήθηκε στις 24 Μαρτίου 1946 και θεωρείται πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα εθνικά κειμήλια της Κομοτηνής. Σήμερα φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα Ελευθέρια ...της ιστορικής μνήμης!
Η επίσκεψη του εθνάρχη και η ελευθέρωση της Θράκης Ελευθερίου Βενιζέλου στην Κομοτηνή, αποθανατίστηκε με τη νέα ημερομηνία που κεντήθηκε πάνω της: 8 Μαΐου 1930. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η σημαία μεταφέρθηκε από τον Κομοτηναίο Ν. Μακαρώνη στην Θεσσαλονίκη και έμεινε κρυμμένη στο εσωτερικό ενός ξηλωμένου στρώματος. Αλλά σύντομα επρόκειτο να κεντηθεί και νέα ημερομηνία ελευθερίας, η 9η Σεπτεμβρίου 1944.
Η ιστορική σημαία, παρασημοφορήθηκε στις 24 Μαρτίου 1946 και θεωρείται πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα εθνικά κειμήλια της Κομοτηνής. Σήμερα φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα Ελευθέρια ...της ιστορικής μνήμης!
Η ιστορική σημαία, παρασημοφορήθηκε στις 24 Μαρτίου 1946 και θεωρείται πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα εθνικά κειμήλια της Κομοτηνής. Σήμερα φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα Ελευθέρια ...της ιστορικής μνήμης!
