Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα, αν κάναμε ως κυβέρνηση μια δημοσιονομική πολιτική για το 2019 και το 2020 δεν θα κάναμε αυτή. Όλο αυτό είναι σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης, που έχει σαν τέλος της τη ρύθμιση του χρέους, που σε πιέζει σαν οικονομία και σαν κοινωνία για επόμενα 20, 30, 40, 50 χρόνια. Είναι πολύ σημαντικό γιατί από κει μπορεί να προέλθει η μείωση. Αυτό θα είναι αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.
Σχετικά με αυτό που αναφέρατε για τον κύριο Σόιμπλε. Όλο αυτό είναι ένα πακέτο, το πώς όμως θα εξελιχθεί αυτό το πακέτο είναι στοιχείο της συζήτησης. Τι έχουμε μπροστά μας:
Στις 21-23 Απρίλη την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ και τις συζητήσεις που γίνονται ανάμεσα στο ΔΝΤ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την Ελλάδα, για τη συνολική ρύθμιση του χρέους που έχει τρία στοιχεία, το ένα είναι πως θα εξελιχθεί το χρέος σε σχέση και με τα επιτόκια, σε σχέση με τις καταβολές, ποιο κομμάτι του χρέους θα πάει στο απώτερο μέλλον. Το δεύτερο ζήτημα είναι η συζήτηση για τα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2019 και μετά. Το τρίτο ζήτημα είναι τι θα γίνει με την υπεραπόδοση των μέτρων.
Υπάρχει το εξής: όλα αυτά πρέπει να γίνουν με τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια και διαύγεια. Η κυβέρνηση λέει ότι όλα αυτά είναι ένα πακέτο. Ο κύριος Σόιμπλε λέει δύο πράγματα τα οποία ταυτόχρονα δεν ισχύουν. Εννοώ ότι λέει από τη μια μεριά ότι «εγώ δεν θεωρώ ότι πρέπει να πάρουμε μέτρα τώρα για το χρέος» αλλά το ΔΝΤ λέει ότι «εγώ για να πάρω μέρος στο πρόγραμμα πρέπει να πάρουμε μέτρα για το χρέος». Το δεύτερο που λέει ο κύριος Σόιμπλε είναι το ΔΝΤ πρέπει να πάρει μέρος οπωσδήποτε. Αυτά τα δύο είναι αντιφατικά μεταξύ τους. Αυτό είναι και το κεντρικό ζήτημα. Είναι η αιτία που καθυστερεί το κλείσιμο της αξιολόγησης από τον Νοέμβριο μέχρι τώρα. Στη Μάλτα πάρθηκαν οι πολιτικές αποφάσεις που λήγουν αυτή την ιστορία.
Για την κριτική που ασκήθηκε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ:
Ομοιογένεια δεν είναι η άκρα του τάφου σιωπή αλλά ότι συζητάμε τα ζητήματα και τα λύνουμε σε ένα κοινό συμπέρασμα και σε μια κοινή δράση. Η Κεντρική Επιτροπή αυτό έκανε. Θα έπρεπε να είμαστε συνηθισμένοι όλοι ότι στο ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται μια ανοιχτή ελεύθερη και δημοκρατική συζήτηση, όπου ο καθένας διατυπώνει τις απόψεις του, τις ιδέες του και στο τέλος αυτό που ισχύει είναι η Πολιτική του Απόφαση.
Αυτή λοιπόν η Απόφαση λέει ότι, παρά τα επιμέρους, κινούμαστε σε μια σωστή κατεύθυνση, είμαστε μέσα στο στόχο να φύγει η χώρα από την επιτροπεία και σε αυτή την κατεύθυνση εμείς επιδοκιμάζουμε την καλή δουλειά που έκανε η διαπραγματευτική ομάδα με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών και με αυτή την έννοια προχωράμε.
Εγώ, επί πολλά χρόνια Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, θα έλεγα ότι ήταν μια πολύ δημιουργική Κεντρική Επιτροπή, βεβαίως με μεγάλες διαφορετικότητες σε σχέση με τις εντάσεις του 2014 ή το 2013 που οδηγεί και σε καλύτερη δράση. Το γεγονός ότι υπάρχουν στοιχεία κριτικής και στην κυβερνητική και στην κομματική πολιτική, που κάνουμε όλοι και πρώτος και κύριος ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αλλά και άλλοι, δεν θα πρέπει να τα παίρνουμε υπόψη μας; Και για να τα διορθώνουμε; Το γεγονός ότι υπάρχει ένα επίπεδο κριτικής αλλά και πόνου από την πλευρά της κοινωνίας δεν θα πρέπει να το παίρνουμε υπόψη, για να κάνουμε διορθωτικές κινήσεις;
Στην Απόφαση της ΚΕ αναφέρεται πως η κυβέρνηση και το κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να έχει άμεση επαφή και επικοινωνία με την ίδια την κοινωνία. Αυτό τελείωσε. Είναι δεδομένο. Από την άλλη μεριά εμείς έχουμε μια ευθύνη και αυτή την ευθύνη δεν μπορούμε να την αφήσουμε σε κάποιον άλλον. Στην παρούσα φάση εγώ θεωρώ ότι την ευθύνη πρέπει να την πάρει η κυβέρνηση και το κόμμα αυτό είναι και το καλύτερο.