Συγκεκριμένα, οι ερευνητές του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, με επικεφαλής τον καθηγητή Σίμσον Μπέλκιν του Ινστιτούτου Επιστημών της Ζωής Σίλμπερμαν, ανέπτυξαν ένα σύστημα που συνδυάζει λέιζερ και μικροοργανισμούς για να χαρτογραφήσει από μακριά τα ναρκοπέδια.
Γενετικά τροποποιημένα βακτήρια -που εκπέμπουν ένα φθορίζον σήμα όταν έρχονται σε επαφή με τις εκρηκτικές πτητικές ουσίες που διαρρέουν από όλες τις νάρκες ξηράς- βοηθούν στον εντοπισμό τους από απόσταση.
Τα βακτήρια είναι κλεισμένα μέσα σε μικρά σφαιρίδια από πολυμερές υλικό, τα οποία διασκορπίζονται στην επιφάνεια του ναρκοπεδίου. Eνα σύστημα σάρωσης με ακτίνες λέιζερ εντοπίζει σε ποια σημεία λάμπει το χώμα, εκεί όπου τα μικρόβια έχουν «συναντηθεί» με τη νάρκη που βρίσκεται θαμμένη από κάτω. Το σύστημα πέρασε με επιτυχία από τεστ σε αληθινό ναρκοπέδιο, σαρώνοντας με λέιζερ το έδαφος με ρυθμό 18 εκατοστά περίπου ανά δευτερόλεπτο -ταχύτητα την οποία οι ερευνητές φιλοδοξούν να αυξήσουν. Η πετυχημένη δοκιμασία γεννά και προσδοκίες ότι η τεχνολογία θα αναπτυχθεί τελικά, γιατί παρόμοια τεχνική που είχαν ανακαλύψει οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου το 2009 δεν είχε συνέχεια.
Εξάλλου, οι Ισραηλινοί ερευνητές έχουν επισημάνει πως η συγκεκριμένη τεχνολογία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, καθώς πρέπει να βελτιωθεί η ευαισθησία και η σταθερότητα των βακτηρίων. Ακόμα, χρειάζεται η συγκεκριμένη τεχνολογία να γίνει μικρότερη σε μέγεθος. Οπως εξηγεί και ο καθηγητής Μπέλκιν, πρέπει και το σύστημα σάρωσης να γίνει πιο συμπαγές ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα ελαφρύ αεροπλάνο ή και drone.
Η ανάγκη για την εξεύρεση νέων τεχνολογιών για την ανίχνευση των θαμμένων ναρκών είναι επιτακτική καθώς η εκκαθάριση ενός ναρκοπεδίου είναι επικίνδυνη και δαπανηρή, ενώ ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες παρουσιάζει η ανίχνευση θαμμένων ναρκών.
Εξάλλου, οι τωρινές τεχνικές εντοπισμού δεν διαφέρουν πολύ από εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που σημαίνει ότι οι ομάδες εξουδετέρωσης των ναρκών συχνά διακινδυνεύουν τις ζωές τους ή υφίστανται ακρωτηριασμό ακόμα και σήμερα.
Παγκοσμίως, και παρά τη Συνθήκη για την Απαγόρευση των Ναρκών που υιοθετήθηκε το 1997, περισσότερες από 100 εκατομμύρια νάρκες υπολογίζεται ότι είναι θαμμένες σε περισσότερες από 70 χώρες. Περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι ζουν τραυματισμένοι από νάρκες και κάθε χρόνο άλλοι 15.000 έως 20.000 τραυματίζονται ή σκοτώνονται από αυτές.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ
Εξάλλου, οι Ισραηλινοί ερευνητές έχουν επισημάνει πως η συγκεκριμένη τεχνολογία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, καθώς πρέπει να βελτιωθεί η ευαισθησία και η σταθερότητα των βακτηρίων. Ακόμα, χρειάζεται η συγκεκριμένη τεχνολογία να γίνει μικρότερη σε μέγεθος. Οπως εξηγεί και ο καθηγητής Μπέλκιν, πρέπει και το σύστημα σάρωσης να γίνει πιο συμπαγές ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα ελαφρύ αεροπλάνο ή και drone.
Η ανάγκη για την εξεύρεση νέων τεχνολογιών για την ανίχνευση των θαμμένων ναρκών είναι επιτακτική καθώς η εκκαθάριση ενός ναρκοπεδίου είναι επικίνδυνη και δαπανηρή, ενώ ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες παρουσιάζει η ανίχνευση θαμμένων ναρκών.
Εξάλλου, οι τωρινές τεχνικές εντοπισμού δεν διαφέρουν πολύ από εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που σημαίνει ότι οι ομάδες εξουδετέρωσης των ναρκών συχνά διακινδυνεύουν τις ζωές τους ή υφίστανται ακρωτηριασμό ακόμα και σήμερα.
Παγκοσμίως, και παρά τη Συνθήκη για την Απαγόρευση των Ναρκών που υιοθετήθηκε το 1997, περισσότερες από 100 εκατομμύρια νάρκες υπολογίζεται ότι είναι θαμμένες σε περισσότερες από 70 χώρες. Περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι ζουν τραυματισμένοι από νάρκες και κάθε χρόνο άλλοι 15.000 έως 20.000 τραυματίζονται ή σκοτώνονται από αυτές.
